Over ADEMPLEK:
”Het gevoel dat ik mijn schouders naar beneden kan doen. Een diepe zucht. De wolken in mijn hoofd verdampen steeds iets meer, ik kom dichter bij mezelf en bij mijn gedachtes. Ik laat de drukte even voor wat het is. Het mogen van even niets. Het naar buiten kunnen staren en de gedachtes de vrije loop kunnen gaan. Dat is pas een plek om te ademen.’’